مردی که مهربانی می فروشد
اصلا مفهوم قفل زدن به در کلاس یا دانشکده ها را نمیفهمم ؛ اگر در هر زمینه ای به همدیگر و دانشجویان اعتماد داشته باشیم محیط دوستانه تر می شود.
در پیچ و تاب اخبار گوناگون و سرگرمی های متفاوت
مردی با راه اندازی فروشگاه کوچکی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مهربانی می فروشد .
او از هیچ خریداری هزینه نمی گیرد و معتقد است دانشجویان اگر هزینه خرید را داشته باشند خودشان پرداخت می کنند و نیازی نیست از ان ها درخواست وجه کنم .
مجتبی مختاری متولد 1358 اهل رفسنجان و فارغ التحصیل کاردانی اتاق عمل است .
او از سال 1379 تا 90 در مرکز بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کار می کرده و در حال حاضر مسئول سمعی و بصری دانشکده پزشکی است .
مختاری می گوید: با 50 میلیون تومان این بوفه را راه اندازی کرده ام و قیمت محصولاتم را بر روی کاغذ نوشته و بر دیوار نصب کرده ام اما هیچ گاه برای این قسمت فروشنده نگذاشتم و خودم هم جنسی نفروخته ام .
او معتقد است اگر دانشجو پول برای خرید داشته باشد آن را می پردازد و نیازی نیست که از او پول بگیرم و اگر پول نداشت، نباید نگران باشد چون فرصت برای پرداخت دارد .
مختاری ادامه می دهد: دانشجویان جدیدالورود برای آشنایی با محیط نیاز به زمان دارند و من با راه اندازی این مکان که دانشگاه علوم پزشکی در اختیارم قرار داده است فرصت اشنایی بیشتری با دانشجویان را دارم: وسایلی برای تهیه غذاهای فست فود و نوشیدنی مانند چای و قهوه در اختیار آن ها قرار داده ام، محیطی گرم و دوستانه ایجاد کرده ام که در این جا احساس غربت نکنند.
او ادامه میدهد: بسیاری از دانشجویان وقتی وارد ترم های بالاتر می شوند هزینه خوراکی هایی را که مصرف کرده بودند را پرداخت می کنند و از شیطنت هایشان می گویند .
مختاری می گوید : تا حالا چند دستگاه چایی ساز و قهوه ساز به دلیل این که دانشجویان طریقه استفاده از آن را بلد نبوده اند سوخته است اما هیچ گاه به رویشان نیاوردم که خجالت زده نشوند.
مختاری به دستگاه های پرینتر و کپی که در اتاقی آن طرف تر از بوفه است اشاره می کند و ادامه می دهد : خوشحالم که دانشجویان من را امین خود می دانند و گاهی شب های امتحان از من می خواهند برایشان از جزوه هایشان کپی بگیرم و برایشان ببرم و من با کمال میل در هر ساعت از شبانه روز که باشد برایشان این امر را انجام می دهم.
مختاری با ابراز خرسندی از این که خانواده های دانشجویان نیز با او ارتباط خوبی دارند می گوید: برخی از خانواده های دانشجویان، برای یاد آوری مصرف داروی فرزندشان من را در جریان می گذارند و از من می خواهند تا مصرف دارو را به آن ها یادآوری کنم. او ادامه می دهد: داروهای این دانشجویان را می خرم در کشوی میزم می گذارم تا اگر او فراموش کرده باشد دارویش را همراه خود بیاورد اینجا دارویش وجود داشته باشد .
مختاری نایلونی پراز بابونه و شیشه ی عرق نعنا را نشان می دهد و میگوید : این دارو ها برای دل درد خوب است این ها را هم برای دانشجویان این جا گذاشته ام و برایشان دمنوش درست می کنم .
مختاری معتقد است این کار اوباعث اعتماد و محیط دوستانه شده است چرا که این مکان را شبیه آشپزخانه منزل خودشان می دانند و به دلخواه هر چه که دوست داشته باشند تهیه می کنند.
او می گوید در این مکان طرز تهیه خیلی از خوراکی ها را نیز از دانشجویان یاد گرفته است .
مختاری در ادامه می گوید: اصلا مفهوم قفل زدن به در کلاس یا دانشکده ها را نمیفهمم ؛ اگر در هر زمینه ای به همدیگر و دانشجویان اعتماد داشته باشیم محیط دوستانه تر می شود.
دانشجویان فرزندان من هستند و همه آن ها را دوست دارم و برای ترویج حجاب برای دانشجویان دختر آن ها که چادر می پوشند 30 درصد تخفیف برای پرینت جزوه ها گذاشته ام.
نظر دهید